วาง #คำเดียวสั้นๆ
หลังจากออกเดินทางกับ “ก้าว” มาเกือบเดือน
ผ่านเรื่องราวมากมาย ทั้งประทับใจ
วุ่นวาย ร้อนรน ปะปนกับความสุขระหว่างทาง
.
ตูนออกวิ่งตั้งแต่ตีสี่
ด้วยเหตุผลว่าต้องการทำระยะทางและเวลา
ประชาชนก็ยังออกมาน้อยทำให้วิ่งได้คล่องตัวกว่า
พอพระอาทิตย์ขึ้นชาวบ้านตื่น
คราวนี้จะเกิดเฟสติวัลเล็กๆไปทั่วทุกเส้นทางที่เราวิ่งผ่าน
เราก็จะใช้เวลาทำกิจกรรม มากขึ้นๆ
จนสุดท้ายแรงอาจจะหมดก่อนเวลา…
.
เหมือนเรื่องตลกร้าย…
เราต้องการแรงสนับสนุนจากประชาชนทั่วประเทศ
แต่ในบางจังหวะก็ต้องหลบหลีกพวกเค้าไปด้วย
.
ย้อนแย้งโคตรๆ…
.
ทุกวันจะต้องมีการเปลี่ยนแผน
ทุกวันจะต้องมีเรื่องแปลกๆ ให้เซอร์ไพรส์
ทุกวันจะต้องพบปัญหาใหม่ๆ
ทุกวันจะต้องมีเรื่องกระทบจิตใจ…
ทุกวันจะต้องเตรียมใจรับความวุ่นวาย
จะทำอย่างไรให้ใจสงบ…
.
ผมนึกถึงตอนที่บวชพระ
ช่วงนั้นชีวิตสงบมาก…เงียบ
ไม่มีใครมายุ่งวุ่นวาย
มีแต่ตัวเราและโลกภายใน
เวลาผ่านไปช้า….จากวันสู่ชั่วโมงสู่นาทีสู่วินาที
จนลืมวันลืมนับเวลา
มีเพียงตัวเรากับลมหายใจเข้า…ออก
.
สิ่งบันเทิงใจสิ่งเดียวที่มีในช่วงนั้น
คือหนังสือชีวประวัติเกจิอาจารย์
เล่มผมชอบคือเรื่องของ หลวงปู่ชอบ ฐานสโม
สุดยอดเกจิสายธุดงค์แห่งจังหวัดเลย
.
สิ่งที่จำได้แม่นเกี่ยวกับหลวงปู่ชอบ
คือคำสอนสั้นๆของท่าน…
คำพระเทศน์ที่สั้นที่สุดที่ผมเคยได้รู้มา
เป็นคำสอนง่ายๆที่บอกเล่าเรื่องราว
ทั้งชีวิตของเราและทางออกที่สงบสุขเอาไว้ในคำเดียว
.
“วาง”
.
วาง…ยังไง ในเมื่อชีวิตทุกวันนี้แข่งกับเวลา
วาง…ยังไงในเมื่อต้องทำงานอยู่กับความต้องการของทุกคนตลอดเวลา…
วางยังไง ในเมื่อคนอื่นไม่ยอมให้เราวาง…
วางยังไง ในเมือคนไม่ยอมวางคือตัวเราเอง…
.
ผมค้นพบว่าในสถานการ์ณที่โคตรไม่แน่ไม่นอน
อย่างทุกวันนี้
สถานที่สงบที่เดียวที่พอจะหาได้
นอกจากบนรถบ้าน…ก็น่าจะอยู่ใน ใจ ของเราเอง
เพราะใจเป็นพื้นที่เดียวเท่านั้นที่เราควบคุมได้
ถ้าขีดเส้นแบ่งความสงบไว้
อย่าให้อารมณ์ร้อนๆมันล้ำเส้นเข้ามาได้
ขาวิ่งแต่ใจนิ่ง…
.
ผมคิดถึงเหตุการณ์ที่แย่ที่สุดอยู่ตลอด
คิดถึงต้นสายปลายเหตุของมัน
หนทางที่ป้องกันและแก้ไขได้
ข้อจำกัดของคนของสถานที่
และคาดเดาวิธีคิดของเฮีย
คิดถึงสิ่งที่ดีที่สุดและเลวที่สุด
พาความคิดตัวเองเข้าสู่โลกที่สวยงามและความเลวร้าย
ในเวลาเดียวกัน…
.
ในชั่วโมงนั้นผมพบว่าบางอย่างยกได้
บางอย่าง วาง ได้…
.
วาง…เพื่อให้ใจพร้อม
และพร้อม…ที่จะวาง
.
ถึงจุดนี้คงไม่มีใครกล้าการันตีว่า 2,190 กิโล
เบตง-แม่สาย จะกลายเป็นความจริงได้หรือไม่
ตูน ยังต้องแหวกว่ายผ่านกระแส
ความรัก ความเห็นใจ
ความต้องการ ความโกลาหล
ความเร่าร้อน ความเงียบเหงา
อีกมากมายนับพันกิโล
.
แต่ผมเชื่อว่าเฮีย
มองเห็นจุดหมายไว้ในใจแล้ว
พวกเราทีมงานก็แค่สนับสนุนเค้าให้ดีที่สุด
ในขอบเขตความรับผิดชอบทุกคนมีความสุขที่สุด
.
.
ถ้าได้คือตำนาน
.
.
ถ้าไม่ได้…ก็แค่วาง…
Chaichan Baimongkol
#ก้าวคนละก้าว
